In de kunstwereld werkt men dikwijls in vertrouwen: afspraken verlopen al eens mondeling, men gaat er vanuit dat engagement volstaat om op respect te kunnen rekenen, de informele aanpak lijkt de meest flexibele, enzovoort. In vele gevallen loopt dit ook prima. Helaas is deze vertrouwenscultuur ook erg vatbaar voor misbruik en uitbuiting, dat merken we als vakbond voortdurend aan de klachten die we krijgen. Tevens merken we dat dit onrecht doorgaans ook in de doofpot verdwijnt en dat gebrek aan transparantie houdt een toxische omgang in stand. Om die reden willen we als ACOD Cultuur via deze online tool ART WATCH een platform bieden om wat misloopt te signaleren. Geen contract? Niet betaald? Discriminatie? Geen arbeidsreglement? Afspraken niet nagekomen? Ander onrecht? Breng ons op de hoogte van onregelmatigheden en dan bekijken we samen hoe we het aanpakken en eventueel publiek maken. Doorbreek de zwijgcultuur in het belang van anderen die na u mogelijks met dezelfde miserie opgeschept geraken. Luid de klokken!
(Aanvulling: omdat wij geen sadisten zijn, halen we sommige meldingen na verloop van tijd weg.)
*Kijk uit voor ‘Selfmade factory‘ uit Olen. De organisatie biedt cultuurwerkers vage deals, bijvoorbeeld onder het mom van een ‘platenlabel’. Correcte afspraken, bijvoorbeeld over auteursrechten, blijven achterwege. Wil je jouw contracten laten nakijken? Geef een seintje.
*Flexwerkers zijn wel meer de pineut. Twee werkgevers melden in het najaar 2020 onafhankelijk van elkaar dat KBC geen groepsverzekering wil afsluiten als die ook betrekking heeft op de flexwerkers want dat is administratief allemaal te moeilijk… . Flexwerk = flexibel voor de cultuurwerker?
*De boekenbeurs in tijden van coronacrisis? Ze organiseerden snel een marathon waar een 300-tal auteurs, ‘de uitverkorenen’ zeg maar, snel even mochten passeren voor één en dezelfde interviewer (een freelancer, uiteraard) die openlijk toegaf onmogelijk al die boeken te kunnen lezen. Voor de auteurs was er geen vergoeding voorzien. Integendeel: uitgevers konden een deal doen. Hoe meer ze betaalden, hoe meer auteurs op bezoek mochten en hoe minder dit zou kosten per auteur (de tarieven vind je hier: Tarieven_Boekenbeurs_2020). Je kan kiezen tussen verschillende formules: ‘goud’, ‘platinum’ en ‘diamant’, wat een luxe nietwaar?). De VRT werkte aan deze promotie mee. De openbare omroep gaat zo voluit mee in het organiseren van onbetaalde arbeid. Vlaanderen excelleert!?
*De federale regering, meer bepaald de FOD Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg, zoekt kunstenaars om in hun inkomhal tentoon te stellen. Een knap initiatief. Men zegt op die manier kunstenaars te willen ondersteunen in hun loopbaan. MAAR buiten promotie- en opbouwmaterialen heeft men niet gedacht aan de verloning en onkosten van de kunstenaars zelf! Inzake de voorbeeldfunctie fair practice kan dat tellen.
UPDATE: na ons overleg paste de regeringsverantwoordelijke van dienst de financiële condities aan.
*Op het jaarlijkse Festival van de gelijkheid is blijkbaar niet iedereen even gelijk. De willekeur van afspraken met festivalgasten is ook op andere plaatsen schering en inslag. Dat verdient een schrikdraad, zoals deze aanklacht, om tot fair practice te komen.
UPDATE: na deze aanklacht kregen de gedupeerde sprekers alsnog een vergoeding en/of compensatie voor de onbetaalde accommodatie.
*Op 1 september, de eerste schooldag, loopt er deze melding binnen: MyMachine, een gesubsidieerde Vlaamse vzw uit Kortrijk (met steun van het Vlaamse agentschap Innoveren en Ondernemen) die samenwerkt met de Hogeschool West-Vlaanderen (en VOKA) biedt een vacature aan waarin ze een kunstenaar zoeken voor een opdracht in samenwerking met hogeschoolstudenten en kinderen uit het lager onderwijs. Wat blijkt? Ze voorzien alleen een vrijwilligersvergoeding hoewel het slechts om 5 werkdagen gaat die ze toch gemakkelijk moeten kunnen betalen. Met dit soort vacatures normaliseer je de uitbuiting van cultuurwerkers. ‘MyMachine wil blijven experimenteren en vernieuwen’, klinkt het op de website. Wat is de vernieuwing hier? Misbruik van vrijwilligerswerk gangbaar maken, ook in het hoger en lager onderwijs?
UPDATE: enkele uren na deze melding trekt de organisatie de oproep in bij de vacaturebank van het sociale fonds.
* Party Fun vraagt jonge mensen als freelancer om een exclusiviteitsovereenkomst voor twee jaar te ondertekenen waarin ze zich ertoe verbinden om een vast aantal weekends te komen werken tegen een onkostenvergoeding (KVR, kleine vergoedingsregeling). De vereiste seizoensgebonden beschikbaarheid is weinig fun: wie verlof wil nemen en geen toestemming krijgt, of de samenwerking vroeger wil beëindigen, moet een aanzienlijke schadevergoeding betalen.
* De decaan van KASK, School of Arts Gent, Wim De Temmerman, maakt zich schuldig aan pesterijen en intimidatie van personeelsleden. We ontvingen meerdere getuigenissen van ex-medewerkers, sommigen wilden getuigen voor de camera.
UPDATE: maandag 13 mei kondigde Wim De Temmerman aan dat hij zichzelf niet zal opvolgen als decaan van Kask Hogeschool. De interne druk werd te groot. Tientallen medewerkers en (gast)docenten hebben de vorige jaren de pesterijen en machtsspelletjes moeten ondergaan. Ze zijn ontmoedigd, gebruuskeerd of gekraakt vertrokken. Proficiat aan de vakbondsafgevaardigden die een stevig dossier wisten uit te bouwen dat het bestuur van de Hogent niet langer kon negeren. Rechtvaardigheid is haalbaar als er samenwerking is.
* Als je als vakbonden samen een verzoek communiceert aan een directie en dat naar goeie gewoonte ondertekent met de omschrijving ‘het gemeenschappelijk vakbondsfront’ kan dit al eens op verrassende reacties onthaald worden. Vakbonden die samen op één lijn staan, eerder dan verspreide slagorde, dat is natuurlijk geen evidentie. Zo repliceerde de intendant Gunther Broucke (Brussels Philharmonic), overheidsmanager van het jaar 2016, met een ventilerende kwinkslag als volgt:
“We leven in de 21ste eeuw. Ik zou gewoon, een beetje provocerend, willen vragen om eens na te denken over bepaalde bijzonder archaïsche omschrijvingen, zoals ‘het gemeenschappelijk vakbondsfront’. Dat is niet meer van deze tijd en past ook niet in de sfeer van onze organisatie – ik geef het gewoon mee ter overweging 🙂
Gunther – Chief-in-Command of the Allied Managerial Forces”
