11/02: We Own It. 2de gespreksavond met jongeren
‘Op zoek naar de nieuwe wij’
Met de klimaatprotesten zagen we vorig jaar hoe jongeren het voortouw nemen in de strijd voor onze toekomst. Greta, Anuna, Adelaide en co trokken de straat op: de wet van de straat versus de Wetstraat. Het is van de jaren 1970 geleden dat jongeren zo actief zijn. Maar hoe zien zij hun toekomst eigenlijk? Voelen zij zich betrokken bij het openbare leven? Hoe ervaren ze de ingrijpende verschillen tussen wat publiek en wat privaat is? Hoe kunnen zij deel uitmaken van de uitbouw van een sociale samenleving in publieke handen, eentje die zij mee kunnen maken en beheren? Hoe willen zij zich organiseren?
In het kader van onze sensibiliseringscampagne ‘We Own It!’, in samenwerking met Vooruit en Victoria Deluxe, gingen een 50-tal jongeren in november al een eerste keer met elkaar in gesprek uitgaande van de vraag: wie zijn ‘wij’? Door de toenemende neoliberale organisatie van de arbeidsmarkt verdwijnen steeds meer mensen als fietskoerier, flexwerker of uitzendkracht in een grijze zone. Hoe vinden zij hun plaats in het gemeenschappelijk project dat we doorgaans ‘democratie’ noemen? Dat gaat niet over een bolletje kleuren om de zoveel jaar maar over de uitbouw van een samenleving die inzet op zorg en gelijkheid. Op een duurzaam, betrokken en kwalitatief leven voor iedereen.
Misleidend beleid
Treffend was de kwetsbaarheid en openheid waarmee het groepsgesprek en de daaropvolgende tafelgesprekken zich ontsponnen. Die angst voor de toekomst en dat hoop zoeken bij elkaar. De ontgoocheling zit diep ten aanzien van het gevoerde beleid en de instituties die hen in de kou laten staan. Met als gevolg de traumatische beleving van een opgelepeld dilemma: om het verwijt van ‘die verwende jeugd’ te vermijden moeten jongeren hun verantwoordelijkheid nemen. Maar als ze dan bijvoorbeeld op straat komen voor het klimaat worden ze op de meest arrogante wijze wandelen gestuurd door een doofstom beleid dat behekst is met de eigen bijziende identitaire cultuurstrijd.
Jongeren worden met een belerend vingertje terug naar de schoolbanken gestuurd. Ondanks alle klimaatrampen die we voortdurend via het nieuws te horen krijgen. Dat ze daar maar leren innoveren, technologische oplossingen zoeken voor ‘de toekomst’. Verbazend was vervolgens de luciditeit waarmee deze doofpotpolitiek spontaan werd doorprikt: een jonge kerel wees er tussendoor even op dat ijveren voor technologische vooruitgang en sociale actie elkaar helemaal niet hoeven uit te sluiten. Integendeel, het is een schijntegenstelling want de nadruk leggen op technologie zou louter dienen om de volkswoede en sociale actie te temperen. Maar zonder sociale strijd, voor en door iedereen, zal technologie en wetenschap ons niet redden. Erger nog: door deze verdeel-en-heers politiek wil men acties afdoen als contraproductief. Cynische politici en hun legertje status-quo mooipraters willen de schuld voor de opgang van extreemrechts nu liever van zichzelf afschuiven op de contestatie door de klimaatjongeren – twee vliegen in één klap? – maar deze jongeren zelf trappen er duidelijk niet in.
Schoolbank als oogklep
Ze klagen er wel over dat ze op die schoolbanken helemaal niets leren over de vakbonden, over hun sociale zekerheid en het belang van het middenveld. Het was er allemaal al dankzij de strijd van vorige generaties en nu dreigen zij het plots allemaal te verliezen! Wat ze wel leren op school? Dat ze uniek moeten zijn, leren excelleren tegen elkaar op, hun eigen ‘rugzakje’ samenstellen in de concurrentiestrijd tegen de anderen. Deze jongeren willen weg van die eenzaamheid en kwamen samen omdat ze eerder willen leren rebelleren, op zoek zijn naar de kracht van solidariteit. Samen iets doen, eerder dan al klikkend op de smartphone een ‘influencer’ achterna lopen.
Nood aan een optillend platform
Het ongeduld is opvallend groot. Als het van ons beleid afhangt, moeten jongeren nu leren zichzelf terug klein maken. In de pas lopen, eerst ‘bij zichzelf te beginnen’, voor ze de wereld willen veranderen. Desondanks willen ze zelfs meer doen dan op straat komen. Ze willen hun toekomst in handen nemen en hunkeren daarbij naar een collectief platform dat hen daarbij kan optillen.
De vakbond zien sommige van deze jongeren eerder als een ‘oude wij’. Als syndicalisten moeten we dus meer moeite moet doen om ook hen te engageren en te emanciperen, ook al werken ze nog niet. Eigenlijk zoals vakbonden dat begin vorig eeuw ook al deden. Nochtans behoren de vakbonden hen toe: het zijn burgerbewegingen die zij op hun beurt moeten opeisen en overnemen. Dat zou voor wie nu actief is in de vakbond overigens een schitterend vooruitzicht zijn. Want zoals ook op deze gespreksavond bleek, is de beste remedie tegen het fatalisme en het cynisme vandaag: samen werken met zoekende jongeren.
Volgende meeting: dinsdagavond 11/02. Vooruit, Gent. Jongeren gaan dan in gesprek met vertegenwoordigers van verschillende bewegingen zoals State of the Arts, Workers for Climate, Vuurwerk, Hart Boven Hard, het antiseksismeplatform Engagement, e.a. Geëngageerde jongeren, wees welkom!
Samengevat: dinsdag 11 februari – vanaf 19h30 in Vooruit
We laten jongeren opnieuw in gesprek gaan over hoe zij hun toekomst zien, wat het publieke leven voor hen betekent en in hoeverre ze daarbij betrokken voelen.
Hoe kijken jongeren naar de actuele sociale strijden?
Hoe verhouden jongeren zich tot de verschillende sociale bewegingen?
Op deze tweede avond willen we de jongeren in gesprek laten gaan met vertegenwoordigers van hedendaagse strijdbewegingen.
Sara Vertongen komt vertellen over de doelstellingen en actiemethoden van Extiction Rebellion.
Fatma Arikoglu komt de sociale strijd van Vuurwerk uit de doeken doen.
Wies Descheemaeker komt de inzet en strijd van de Workers for Climate toelichten.
Josefien Cornette komt vanuit Engagement over de strijd tegen het seksisme in onze samenleving en de cultuursector in het bijzonder spreken.
Philippine Hoegen tenslotte stelt de bruisende strijd van State of the Arts voor.
Na deze voorstelling stellen Stien De Coen, Ebenezer Ankrah, een jongere verbonden aan de KAJ, Nawel Kalbi en Sushanik Gorginyan de eerste vragen.
Na deze eerste vragen en opmerkingen openen we een groepsgesprek met de aanwezige jongeren.
Martha Balthazar en Malik Feye moderen dit gesprek.
Ben je tussen de 16 en 26 jaar en heb je zin om deel te nemen, wees welkom!
Werk je met jongeren of ken je jongeren van wie je denkt dat ze interesse hebben om deel te nemen aan deze avond, stuur graag deze uitnodiging door.
Graag een seintje of je komt naar dominique@victoriadeluxe.be
Een verslag van de eerste avond vind je hier.
