Energiecrisis in onze cultuurhuizen: indexering van de subsidies is hoognodig!
Zeggen dat de energiecrisis ons allen treft, is een open deur intrappen.
Dag na dag lezen en horen we overal getuigenissen van mensen wier factuur verveelvoudigd is.
Het is dan ook niet te verwonderen dat ook in onze cultuurhuizen de rekeningen exploderen.
Op die explosie van kosten zijn de huidige begrotingen – en de amper geïndexeerde subsidies – niet voorzien.
Net nu onze – zoals geweten stevig geflexibiliseerde – sector zich ietwat begint te herstellen van de covidcrisis en het bijhorende knipperlichtbeleid, komt deze crisis voor nieuwe onzekerheid zorgen.
Een onheilspellend precedent daarbij is dat een belangrijk cultuurcentrum zoals De Singel beslist om, gezien de hoge facturen, een hele maand te sluiten.
Wat er tijdens die maand met de medewerkers (zowel de vaste als de flexwerkers) zal gebeuren komt niet ter sprake…
We moeten ten allen prijze vermijden om opnieuw een rondje te draaien op de molen van sluitingen, tijdelijke werkloosheid en wat erbij komt kijken.
Hoog tijd voor afdoende maatregelen!
Hoog tijd om een broodnodige indexering van de te magere cultuursubsidies te eisen. De kleine correctie van 6% die nu beloofd is, is daarin veel te mager.
Hoe we die indexering kunnen betalen?
Door de overwinsten van bedrijven, met name energiebedrijven, te belasten, kunnen er wel voldoende middelen vrijgemaakt worden om een efficiënt en duurzaam steunprogramma uit te werken.
Fiscale rechtvaardigheid is een politieke keuze en vraagt politieke moed.
In tijden van crisis moet men die moed durven tonen.
